ok. 1650
nieznany malarz toruński
olej na płótnie
Obraz pierwotnie stanowił część epitafium umieszczonego w kaplicy w Lipach. Nie zachowało się oryginalne obramowanie płótna, na którym z pewnością widniały imiona zmarłych i ich herby. Historycy przypuszczają, że ukazani tu zostali członkowie rodziny Tylickich, pochodzący z położonej nieopodal wsi Tylice. Seniorowi rodu i jego żonie towarzyszą dzieci obojga płci. Czterech synów ma na sobie ubiór typowy dla dorosłych mężczyzn, a ubrana w czerwoną suknię młoda dziewczyna, to z pewnością najstarsza córka, która zdążyła już osiągnąć wiek stosowny dla zamążpójścia. Najmłodsza trójka przedstawiona została w białych koszulach grobowych. Różnorodne kształty krzyżyków ponad głowami poszczególnych osób świadczą o tym, że domalowywano je sukcesywnie, po śmierci każdego z członków rodziny. Widoczna w tle brama symbolizuje przejście ze świata ziemskiego do wieczności. Motyw taki pojawiał się często w renesansowych i barokowych nagrobkach oraz epitafiach. Górna część obrazu przedstawia zasiadającą na obłokach Trójcę Świętą. Towarzyszą jej aniołowie i widoczni w głębi zbawieni z liśćmi palmowymi w dłoniach. Po obu stronach Trójcy Świętej klęczą Matka Boska i święty Jan Chrzciciel. Zgodnie z tradycją chrześcijańską, są oni orędownikami zmarłych, wypraszając u sędziego Sądu Ostatecznego zbawienie ludzkich dusz.
