2. poł. XVII w.
nieznany warsztat
srebro złocone, repusowane i punktowane
Otoczony szczególnym kultem obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, powstały w drugiej ćwierci XVII-go wieku, zyskał w drugiej połowie tego stulecia srebrną, pozłacaną koszulkę. Zasadnicza część aplikacji okrywała nie tylko partie figuralne, ale także stół i ułożoną na nim martwą naturę. Zwyczajem ówczesnych złotników, na metalowej sukience znalazły się detale niewystępujące w kompozycji malarskiej: szaty Marii i Dzieciątka ozdobione zostały kwiatowymi ornamentami, na stole pojawił się obrus z ozdobnym lambrekinem, a obok owoców leżących na blacie umieszczono także dwuzębny widelec i nóż. Zebrane na stole owoce mają swoje symboliczne znaczenie. Winne grona i wiśnie są zapowiedzią męki i śmierci Chrystusa. Jabłka, a czasem także gruszki, utożsamiane były z owocem wiadomości dobrego i złego, przypominając, że to grzech pierworodny był powodem przyjścia na świat Syna Bożego i jego ofiary na krzyżu. Kwiaty i owoce także mogą odnosić się do Marii jako oblubienicy z „Pieśni nad pieśniami”: „Jam narcyz Saronu, / lilia dolin. / OBLUBIENIEC: / Jak lilia pośród cierni, / tak przyjaciółka ma pośród dziewcząt. / OBLUBIENICA: / Jak jabłoń wśród drzew leśnych, / tak ukochany mój wśród młodzieńców. / W upragnionym jego cieniu usiadłam, / a owoc jego słodki memu podniebieniu. / Wprowadził mnie do domu wina, / i sztandarem jego nade mną jest miłość. / Posilcie mnie plackami z rodzynek, / wzmocnijcie mnie jabłkami, / bo chora jestem z miłości” . Warto pamiętać, że srebrne i złocone aplikacje obliczone były na wywołanie konkretnego efektu wizualnego. W pogrążonym w półmroku kościele, stary, pociemniały obraz tracił na czytelności, natomiast gładko wypolerowana blacha odbijała najmniejsze refleksy światła, przyciągając uwagę wiernych do świętego wizerunku.
