2. poł. XVII w.
nieznany warsztat lokalny (Toruń?, Brodnica?)
srebro repusowane, fakturowane, puncowane, berło i aureola złocone
Ołtarz główny w Lubawskiej farze wyposażony został w trzy obrazy. Na zasuwie przesłaniającej scenę Ukrzyżowania znajduje się przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem z około 1600-go roku. Obie postacie trzymają w dłoniach różańce i okolone są wieńcem z 15-stu róż, zawierającym miniaturowe przedstawienia tajemnic różańcowych: radosnych, bolesnych i chwalebnych. W drugiej połowie XVII-go wieku ufundowana została srebrna koszulka, całkowicie przykrywająca odzienie Marii i jej Syna. Ze względu na duży format obrazu, aplikacja wykonana została z dwóch kawałków blachy. Odsłonięte pozostały jedynie twarze, dłonie i stopy postaci. Nieznany z imienia rzemieślnik wykonał w metalu imitację szat, ozdobionych gęsto różnorodnymi ornamentami, składającymi się z wici roślinnej i kwiatów. Warto zwrócić uwagę na fakt, że namalowane na obrazie stroje wykonane są z jednolitych kolorystycznie materiałów, pozbawionych jakichkolwiek wzorów. Złotnik zadbał nie tylko o tak istotne atrybuty, jak jabłko królewskie i różaniec Jezusa, ale i o takie detale ubioru jak pasek i zapinka płaszcza Marii. Z oddzielnych kawałków srebra i złoconego srebra wykonano korony i aureolę na głowy oraz berło dla Matki Boskiej.
W dawnych wiekach obrazy i rzeźby ozdobione aplikacjami z metalu stawały się lepiej widoczne w półmroku kościoła oświetlonego świecami czy lampkami oliwnymi. Blask bijący od wypolerowanej blachy podkreślał wyjątkowość czy wręcz cudowność przedstawienia religijnego. Użycie srebra i złota w dekoracji obrazów i rzeźb miało także wymiar symboliczny. Metale te odbijają światło, które utożsamiane było z obecnością Boga.
