3 ćw. XVII w.
nieznany warsztat lokalny (Toruń?, Brodnica?)
srebro repusowne i puncowane
Przez kolejne stulecia w farze w Lubawie przechowywany był obraz patronki kościoła świętej Anny, której towarzyszyła Matka Boska z małym Jezusem. Ten typ przedstawienia określa się zwyczajowo staropolskim wyrażeniem Święta Anna Samotrzeć. Pochodzący z około 1500-tnego roku obraz na desce nie zachował się do naszych czasów. W 1955 roku jego miejsce w ołtarzu głównym zajęła namalowana wówczas kopia. Jedynymi pozostałościami po historycznym przedstawieniu są dziś bogato zdobione korony wieńczące głowy namalowanych osób oraz koszulka okrywająca znaczną część kompozycji. Zestaw tych srebrnych aplikacji wykonał w drugiej połowie XVII-ego wieku nieznany warsztat z Torunia lub Brodnicy. Złotnik odtworzył w połączonych ze sobą metalowych blachach szaty o zróżnicowanych ornamentach, pozostawiając otwory, przez które widoczne były twarze i dłonie postaci oraz stopy Jezusa. W srebrze wyobrażone zostały także detale scenograficzne i rekwizyty: nogi oraz wolutowo wygięte podłokietniki fotela, poduszki ułożone na siedzisku, modlitewnik świętej Anny, a nawet włosy Marii. Okryty błyszczącą sukienką wizerunek Świętej Anny Samotrzeć na złoconym tle, odbijał dawniej intensywnie światło świec umieszczonych na ołtarzu, czyniąc z wizerunku patronki kościoła najjaśniejszy punkt we wnętrzu lubawskiej fary.
