RESERVACULUM
datowanie: nisza ścienna – XV w.?, polichromia i oprawa snycerska: 1. poł. XVII w.
warsztat: warsztat lokalny
Wymiary: szer. 45, wys. 63 cm
technika: drewno, polichromia, żelazo kute
Szafka ścienna, znajdująca się we wschodniej ścianie kościoła, za późnobarokowym ołtarzem głównym, była zapewne w średniowieczu miejscem przechowywania Najświętszego Sakramentu lub olejów świętych. Ze względu na niewielkie rozmiary nie trzymano tam raczej ksiąg liturgicznych. Wnęka miała wtedy inne zamknięcie, które nie zachowało się do naszych czasów. Kiedy w kościele zaczęto przechowywać konsekrowane hostie w większych naczyniach, z wysokimi, ozdobnymi nakrywami, nisza okazała się za mała. Od pierwszej ćwierci XVII-go wieku w lubawskiej farze hostie deponowane były w tabernakulum na ołtarzu głównym. Zapewne właśnie w tym czasie szafka zmieniła swoją funkcję i wykonano dla niej nową, drewnianą oprawę w stylu manierystycznym. Drzwiczki wyposażono w solidny, żelazny zamek, co oznacza, że przechowywane tu rzeczy były starannie chronione przed niepowołanymi rękoma. Przedmioty te mogły mieć wartość materialną lub były ważne z powodów liturgicznych. Wyłożone grubymi deskami ścianki wnęki pokryto polichromią z motywem czerwonych tulipanów. Kwiaty te pojawiły się w Europie dopiero w drugiej połowie XVI-go wieku i należały w kolejnym stuleciu na naszym kontynencie do roślin luksusowych. Niezwykle drogie, ale szybko przekwitające tulipany stały się symbolem vanitas [czyt. wanitas]: przemijalności bogactwa, godności, władzy i ziemskiego życia. Być może w szafce przechowywano wówczas oleje święte, używane podczas namaszczenia chorych. Sakrament ten w sposób szczególny uzmysławia marność cielesnej powłoki człowieka.
