l. 20-te XVIII w.
warsztat Jerzego Judy Dąbrowicza z Lubawy
drewno polichromowane i złocone
Autorem tego rzeźbiarskiego feretronu był mieszkaniec Lubawy Jerzy Dąbrowicz. W jego warsztacie wykonane zostały między innymi ołtarze główne fary pod wezwaniem świętej Anny i kościoła bernardyńskiego. Ujęty w akantowo-kwiatową ramę owalny relief na awersie przedstawia dwóch świętych adorujących Matkę Boską z Dzieciątkiem. Z lewej strony ukazany został Józef z lilią, opiekun Marii i Jezusa. Towarzyszy mu jeden z patronów Polski, święty Stanisław Kostka. Odziany w jezuicki habit młody zakonnik żywił szczególny kult dla Marii. Na rewersie feretronu, po lewej stronie, przedstawiony został święty Roch w stroju pielgrzyma. Towarzyszący mu anioł odsłania nogę mężczyzny, ukazując rany spowodowane dżumą. Przywiązany do drzewa półnagi młodzieniec ze strzałami wbitymi w ciało to święty Sebastian, który za obronę chrześcijan skazany został na śmierć. Roch, Sebastian i Józef byli czczeni jako opiekunowie chroniący od zarazy. Wielka epidemia dżumy przetoczyła się w latach 1708-1710 przez Ziemię Chełmińską i Kujawy. Zaraza pochłonęła wówczas około 30-40% ludności. W podziękowaniu za ustanie choroby i dla uczczenia kanonizacji Stanisława Kostki w 1726 mieszkańcy Lubawy ufundowali ten feretron. Jak pisze niemiecki historyk Gustaw Liek [czyt. Lik] wizerunki czterech świętych na feretronie noszone były w dniu wspomnienia liturgicznego jezuickiego świętego: „13 listopada każdego roku podczas procesji ku czci Stanisława Kostki były niesione przez czterech właścicieli urodzonych w Lubawie. Wielka procesja, w której udział brali biskupi rezydujący w Lubawie i całe duchowieństwo szła od kościoła przez rynek i potem z powrotem do świątyni. Sztandary szły na przedzie, za nimi obrazy”. W dwudziestym wieku, na dodanej wówczas nowej podstawie, umieszczono napis „ROK MARYJNY 1954 r.”.
