Zgromadzone na ekspozycji wyroby złotnicze i metalowe pochodzą z różnych epok. Wszystkie związane są ze świątyniami Lubawy. Kielichy, ampułki i relikwiarze były często darami duchownych i mieszczan świadczącymi o ich pobożności i zamożności. Najstarszym obiektem na wystawie jest kociołek na wodę święconą, powstały w XV-ym wieku, zapewne na terenie Niemiec. Z początku XVII-go wieku pochodzą ampułki mszalne z tacą, ufundowane przez biskupa Wawrzyńca Gembickiego. Ampułki to małe dzbanuszki używane podczas liturgii. O przeznaczeniu poszczególnych naczynek przypominają umieszczone nad uszkami litery A jak aqua (czyt. akwa) czyli woda i V jak vinum czyli wino.
Oryginalną formę przybrał relikwiarz świętej Apolonii: umieszczona na stopie figurka anioła podtrzymuje złoto-srebrną łódź z kapsułą mieszczącą szczątki wczesnochrześcijańskiej męczennicy. W dziele umieszczona została aluzja do herbu Łodzia, którym pieczętował się biskup chełmiński Kazimierz Jan Opaliński – fundator tego dzieła. Warto zwrócić uwagę na monstrancję promienistą powstałą w 1689 roku w toruńskim warsztacie Johanna Pierwszego von Hausena. Ćwierć wieku później przeszła ona swoistą modernizację. Zamiast popularnych wówczas ramion z figurami świętych dodano parę skrzydełek zrobionych z łyżeczek deserowych. Jak widać nawet w baroku uznawano zalety recyklingu.
